Koszty uzyskania przychodu w CIT - to warto wiedzieć

fot. pixaby.com/CC creative commons

Koszty uzyskania przychodów w CIT to wydatki które sprawiają, że należny do zapłaty podatek jest niższy. Jednak przedsiębiorcy nie zawsze wiedzą, jak odróżnić wydatek służbowy od prywatnego, a wielu z nich ma również problemy z odpowiednią kwalifikacją kosztów.

Przedmiot opodatkowania w CIT

Podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztem jego uzyskania. W razie gdy podatnikowi nie przysługuje prawo rozliczenia kosztów podatkowych, przedmiotem opodatkowania jest wówczas przychód.

Jak ustalany jest koszt uzyskania przychodów w CIT?

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdziemy zamkniętego katalogu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów. To, czy podatnik będzie mógł dany wydatek zakwalifikować jako koszt podatkowy, zależy przede wszystkim od rodzaju prowadzonego przez niego działalności. Może się zdarzyć, że poniesiony wydatek będzie stanowił koszt w jednej firmie, a w innej będzie zupełnie bezzasadny, ze względu na inny rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej.

Żeby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów podatkowych, musi spełniać łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony – liczy się poniesienie kosztu, czyli zawarcie transakcji, wystawienie faktury, ujęcie w księgach
• koszt poniesiony został przez danego przedsiębiorcę/firmę
• celem poniesionego wydatku było uzyskanie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów
• wydatek nie został wymieniony w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierającym wyłączenia z kosztów podatkowych

Wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów w CIT

Przykładowe wydatki, których nie możemy zaliczyć do kosztów podatkowych, to np.:

• wydatki poniesione na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów
• wierzytelności odpisane jako przedawnione.
• naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
• koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań
• odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 225 tyś zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym oraz 150 tyś zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych
• grzywny i kary pieniężne orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar

Jak ustalić dzień poniesienia kosztu?

Za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, w którym zaksięgowano dany wydatek (z wyjątkiem kosztów rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). Podstawą ujęcia kosztu w księgach rachunkowych jest otrzymana od kontrahenta faktura lub rachunek, albo inny dowód księgowy w razie braku faktury (rachunku).

Należy mieć na uwadze, że w razie gdy wydatki odnoszą się bezpośrednio do określonych przychodów, stanowią koszt ich uzyskania dopiero w roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów, z wyłączeniem kosztów bezpośrednio związanych z danymi przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Może się zdarzyć, że koszty będą odnosić się do okresu przekraczającego rok podatkowy o ile nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego wydatki te stanowią wówczas koszty podatkowe proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Podsumowanie

Przedsiębiorcy przed zaliczeniem danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinni w pierwszej kolejności zastanowić się, czy w razie ewentualnej kontroli będą w stanie wykazać związek poniesionego kosztu z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ujęcie określonego kosztu jako kosztu uzyskania przychodów powinno być rozpatrywane z punktu widzenia całości czynności wykonywanych w ramach działalności prowadzących do uzyskania przychodów.

Następnie należy dokonać szczegółowej analizy przepisów – art. 16 ustawy o CIT zawiera wydatki, które wyłączone zostały z możliwości zakwalifikowania ich jako koszty podatkowe. W przypadku gdy dany wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, i nie został wymieniony w zamkniętym katalogu kosztów negatywnych, przedsiębiorca powinien zadbać już tylko o prawidłowe udokumentowanie poniesionego kosztu.