Jak poprawnie ustalić miejsce rezydencji podatkowej

Poprawne miejsce rezydencji podatkowej jest bardzo ważne dla każdego podatnika. Pozwala ono rozpoznać, czy podatnik musi płacić podatki w Polsce oraz która międzynarodowych umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ma dla niego zastosowanie. 

Miejsce zamieszkania - rezydencja podatkowa

Ustawodawca dokładnie określił w art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej ustawa o PIT czym polska rezydencja podatkowa. Zgodnie z ustawą za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych, lub
• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Nieograniczony obowiązek podatkowy

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o PIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład
• położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości
• papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających
• tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości
• tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia

Tym samym, nawet nie będąc polskim rezydentem, od dochodów uzyskanych w naszym kraju należy zapłacić podatek.

W przypadku opodatkowania powyższych dochodów trzeba pamiętać o stosowaniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W praktyce preferencje podatkowe dotyczące opodatkowania dochodów uzyskanych w Polsce są zazwyczaj uzależnione od posiadania certyfikatu rezydencji. Tym samym certyfikat rezydencji jest bardzo istotny w przypadku opodatkowania dochodów uzyskanych w Polsce przez nierezydentów.