Propozycja

Czym jest ulga za złe długi i jak ją wykazać w zeznaniu rocznym?

01 październik 2024, 14:45 Wtorek
Czym jest ulga za złe długi i jak ją wykazać w zeznaniu rocznym? limit_size
fot. fot. pixaby.com/CC creative commons

Ulga na złe długi to mechanizm pozwalającym podatnikom skorygować podatek dochodowy w przypadku należności, które nie zostały uregulowane przez kontrahenta. Mechanizm ten można zastosować w podatku VAT oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą PIT oraz w podatku dochodowym od osób prawnych CIT. W dzisiejszym artykule Bizin.pl wyjaśnimy dokładnie czym jest ulga za złe długi. 

Na czym polega ulga na złe długi?

Korekta podstawy opodatkowania z tytułu ulgi na złe długi zależy od tego, czy podatnik jest wierzycielem lub dłużnikiem, i może przebiegać na dwa sposoby:

  • dla dłużnika - zmniejszenie kosztów jeśli dłużnik nie uregulował należności, musi odpowiednio zmniejszyć koszty uzyskania przychodów; korekta podstawy opodatkowania z tytułu ulgi na złe długi w przypadku dłużnika jest obligatoryjną czynnością; 
  • dla wierzyciela - zmniejszenie przychodów jeśli należność nie została uregulowana, wierzyciel ma prawo zmniejszyć przychody o jej wartość; korekta podstawy opodatkowania z tytułu ulgi na złe długi w przypadku wierzyciela jest uprawnieniem, wierzyciel może, ale nie musi dokonywać korekty związanej z ulgą na złe długi.

Zmniejszania lub zwiększania podstawy opodatkowania z tytułu ulgi na złe długi można dokonać w trakcie roku podatkowego, a więc na etapie ustalania wysokości zaliczek na podatek dochodowy lub w zeznaniu rocznym.

Ulga na złe długi - zeznanie roczne

Korekty podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi na złe długi, osoby prawne mogą dokonać w zeznaniu rocznym CIT-8, natomiast osoby fizyczne w zeznaniu rocznym PIT-36/PIT-36L. 

Podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym:

  • może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
  • podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Według powyższego oznacza to, że niezapłacona faktura kosztowa, gdy od terminu jej płatności upłynęło 90 dni, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów nabywcy (dłużnika)- kwota niezapłaconej faktury kosztowej zwiększy wówczas podstawę opodatkowania u nabywcy. W razie upływu 90 dni od terminu płatności faktury, sprzedawca ma natomiast możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę niezapłaconej faktury sprzedaży, dzięki czemu „odzyska” zapłacony podatek dochodowy. Przy czym odpowiedniego zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania w zależności od tego, czy podatnik jest wierzycielem, czy dłużnikiem, dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

  • może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
  • podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Oznacza to, że jeżeli podatnik, który zamierza dokonać korekty z tytułu ulgi na złe długi, poniósł stratę za dany rok podatkowy, to korekcie w związku z ulgą na złe długi polega wówczas poniesiona strata. Jej kwota podlega odpowiednio zwiększeniu po stronie wierzyciela lub zmniejszeniu po stronie dłużnika.

POLECAMY

Najlepszy program do fakturowania!

  • Wszystkie rodzaje faktur dla każdej firmy
  • Precyzyjny i niezawodny magazyn z numerami EAN, SN itp.
  • Rejestry kontrahentów, usług, środków trwałych, wyposażenia.
  • Analizy, drukarki fiskalne, JPK, BDO ...
Działaj online w dowolnym czasie i z dowolnego miejsca Przetestuj darmowy program do fakturowania!


Ulga na złe długi  w deklaracji PIT

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą korekty z tytułu ulgi na złe długi w zależności od stosowanej formy opodatkowania dokonują w zeznaniu rocznym PIT-36 lub PIT-36L.

Podatnicy mają obowiązek udowodnić wysokość wierzytelności i długów wpływających na podstawę opodatkowania. Podatnicy muszą zatem przechowywać dokumenty stanowiące podstawę dokonania korekty z tytułu ulgi na złe długi.

Opinie naszych klientów

48 443
zadowolonych
klientów

BizIn.pl